[door Michael van Os] Tuurlijk. Ergens, van heel ver terug, heeft-ie Frans bloed in zijn familie, Juan Pierre de Villiers (27), de 100% Zuid-Afrikaanse cricketer die het afgelopen seizoen ACC versterkte. Sympathiek, net als als zijn ZAffie voorgangers. Een allrounder is de als JP bekendstaande De Villiers (nee, geen familie van AB). Al omschrijft hij zichzelf als een bowler 'die ook een klus met het bat kan doen' in een interview.
We spreken hem vlak voor zijn vertrek terug naar Pretoria, in het Amsterdamse restaurant Cannibale Royale, bekend om zijn goede vlees. Want ZAffies nemen slechts vlees tot zich, zo lijkt het. En patat, want, zegt JP, die het Engelse baksel gewend was: ''So good in Holland.'' ACC's EP, die op mijn verzoek aanzit bij het gesprek, heeft vooraf graag een portie bitterballen bij zijn Spa-tje. Gaan er ook goed in bij JP. Die spoelt alles weg met een 'Sneeuwwitje' (voor outsiders: bier gemixed met Sprite).
Wat de prestatie was bij ACC waarop-ie het trotst was, vragen we hem tijdens het nuttigen van een runder Bavette. Dat was natuurlijk die ongeslagen 111 in 'de' Amsterdamse derby, tegen VRA uit. Geen toeval, zo'n runfestijn op Hollands gras. ''Zowel met bowlen als met batten was het erg wennen op een mat. Het wicket is langzamer, je bent gauw te snel met je schoten. En als snellere bowler moet je waken voor blessures tijdens de run-ups,'' aldus JP (hobby's rugby, golf en crossfit).
Op de vraag of wij het beste van hem hebben gezien als bowler klinkt een voorzichtig 'ja, soms.' Met verwijzing naar, na een voorzet van EP, zijn 5 voor 27 in 9.1 overs uit in het Rotterdamse tegen VOC. Onvermijdelijk volgt natuurlijk de vraag wat zijn zwakste prestatie was. Ook dan verwijst hij naar een Amsterdamse derby, en wel die tegen Dosti uit. Na vijf dotballs ging hij voor 0 runs van een wilde slag gevangen op midwicket. ''Concentratieverlies,'' zegt-ie met een grijns.
Net als andere Zuid-Afrikaanse cricketers die ACC de afgelopen seizoenen aandeden is JP voorzichtig met zijn uitlatingen, zeg maar diplomatiek, als vragen over gevoelige onderwerpen worden gesteld. Bij voorbeeld over clubaangelegenheden. Soms zwijgt-ie zelfs helemaal. Bij voorbeeld na een vraag wat-ie vindt van het Zuid-Afrikaanse quota-systeem, waardoor in de cricketteams in zijn land nog maar vijf 'whites' kunnen worden opgesteld. Maar we kunnen zijn gedachten wel raden. ''Bepaalde topspelers krijgen misschien maar een beperkte speeltijd als gevolg ervan,'' is alles wat hij erover wil zeggen. Wat oudere beroepscricketers te wachten staat na hun carrière? ''Vaak, als ze bekend genoeg zijn, kunnen ze banen krijgen bij cricket-sponsorende bedrijven,'' legt JP uit.
Na een paar seizoenen gespeeld te hebben in de Engelse Lancashire League verhuisde De Villiers vorige winter naar Amsterdam. Alwaar zijn vrouw Izelle, met wie hij twee jaar geleden trouwde, vanuit Zuid-Afrika aan de slag kon gaan bij PwC Nederland. Zij is registeraccount. Izelle keert eind deze maand samen met JP terug naar Zuid-Afrika. Zij ziet daar meer toekomstmogelijkheden voor zichzelf bij PwC in Johannesburg. Die stad ligt op rijafstand van Pretoria, waar ze weer gaan wonen. Maar zeker ook het aantrekkelijkere klimaat speelt een rol bij hun terugkeer, geven ze grif toe. Samen hebben ze een groot aantal Europese steden bezocht de afgelopen periode. Van Pisa tot Parijs. En zelfs even geskied in Oostenrijk.
Wat De Villiers gaat doen in Pretoria? Doorgaan met zijn onlinestudie investmentmanagement, wat hij ook al deed in Amsterdam, en een baan zoeken. En, surprise, surprise, cricketen. ''Bij een amateurclub tijdens het week-end, maar ik heb een agent in de arm genomen om te kijken of er mogelijkheden zijn om weer 1st class te spelen. Zo'n agent hoort dingen veel eerder dan ik.'' Met zijn club is afgesproken dat hij zonder problemen weg kan, mocht zich een kans voordoen, zegt hij. Maar mede gezien de opnieuw verscherpte quota-regeling in zijn land, is die kans niet groot. We wensen hem in ieder geval succes met zijn streven, namens ACC.
Oké, het weer hier zullen ze niet missen, maar wat wel? JP: ''Ik ben van Nederland gaan houden, maar kan het land maar deels beoordelen, want ik heb hier nooit gewerkt, los van het cricket.'' Hij zegt 'graag' weer bij ACC te spelen volgend seizoen, maar beseft dat die kans niet groot is vanwege de plannen in Zuid-Afrika. JP belandde overigens bij ACC dankzij zijn bij ons welbekende -en geliefde- landgenoot Graeme Van Buuren, een heel goed vriendje van hem. Ze speelden in ZA onder meer samen bij de Northerns. Op het gerucht dat Dosti, toen die club vernam dat JP zich bij ACC had gemeld, een 'offer you can't refuse' bij hem had neergelegd, gaat hij niet in. JP bleef trouw aan zijn keuze voor ACC. Gelukkig maar.
Prima club, ACC, maar hij vindt wel dat het eerste elftal minder heeft gepresteerd dan verwacht mocht worden op basis van de beschikbare kwaliteit. ''We hadden in de finale om het Topklasse-kampioenschap moeten staan,'' is de mening van JP. Die uiteraard verguld is met het wèl behaalde T20-kampioenschap van Nederland. Gevraagd naar het waarom van die 'under performance' trekt hij even een moeilijk gezicht. ''Asad Zulfiqar bleef een aantal keren lang staan, heel goed dus, maar eigenlijk moeten meer spelers dat kunnen doen. Zo haal je immers de druk af van de andere batslieden'', klinkt het dan. Hij constateert overigens dat het cricket in de Topklasse wel erg wordt gedomineerd door de prestaties van buitenlandse coaches. Daaraan verbindt hij overigens geen waardeoordeel. ''Een club als Excelsior springt eruit vanwege de kwaliteit van eigen kweek, net als de Zulfi's bij ons.''
Dat cricket het in Nederland het moeilijk heeft heeft-ie wel meegekregen. Al kun je daar op een paar manieren naar kijken. Er is slechts minimale aanwas van wat Zuid-Afrikanen onze 'whites' noemen, maar des te meer vanuit de Aziatische bevolking in Nederland. Daar bloeit het cricket - en steeds meer. Bij clubs en in parken. Een onlangs gepubliceerd boek 'Cricket on the Continent' van Tim Brooks meldt zelfs dat cricket in Europa over niet al te lange tijd een Aziatische sport zal zijn geworden. De 'witte' jeugd -ook in Nederland- is in de vrije tijd met heel andere dingen bezig tegenwoordig. Wat zeker ook opgaat voor de 20-35-ers. Steeds vaker duurt cricket ze veel te lang. ''You have to go for the numbers,'' luidt daarom JP's advies. ''Dat doen ze in Zuid-Afrika ook tegenwoordig. De nieuwe cricketers, de 'Africans', worden benaderd in de townships.'' De toekomst van het Nederlandse cricket ligt in handen van de Aziatische gemeenschap alhier, is dus zijn boodschap.
Foto: MvO