[door Maarten Slagter] Lang niets vernomen van de veteranen? Inderdaad, met 8 competitiewedstrijden hebben we ook niet elke week iets te melden en de voorlaatste wedstrijd tegen Hercules werd zo gemakkelijk verloren dat ik maar een Kim Jung Unnetje heb toegepast door net te doen of de wedstrijd nooit heeft plaatsgevonden dan wel er in ieder geval voor te zorgen dat in de ACC annalen niets te vinden is. All was het alleen maar omdat ondergetekende 2 sitters van vangkansen miste en wie wilt er nou herinnerd worden aan zijn eigen fouten? Niemand toch?
Dus als u het echt wilt weten, de scorekaart staat op KNCB e cricket, de scorekaart die iedere thuiswedstrijd trouw ingevuld door Alex Swaneveld, een naam die we vandaag wel meer hebben opgemerkt. Na een snikhete week is het zaterdag 24 juni aangenaam afgekoeld als 10 Spartanen arriveren met ook nog een paar invallers om na gewonnen toss te gaan batten. Rob pakt het eerste wicket, niet met bowlen, maar met fielden want als de batsmen voor een drietje gaan en Wim de bal op deep mid on heeft down gechased en naar Rob aan het dode wicket heeft gegooid, is het Rob die zich omdraait en in 1 streep de legstump van het levende wicket omgooit terwijl de batsman daar nog op weg naar toe was.
Het was het begin van het regelmatig vallen van wickets. Daniel al snel ook 1tje. Wim bowlde vandaag uitstekend met 3 voor 16 in 7 en ook Karel en Cedric deden het niet slecht op een nog steeds harde en droge pitch waarop de bal lekker hoog door kwam. Sparta ging niet all out maar scoorde langzaam en met 32 extra’s waarvan 27 wides en wat gemiste vangetjes hebben we toch echt ons best gedaan ze te helpen aan een hoger totaal dan de 105 waar ze na 35 overs op stranden.
Na een lunch met nauwelijks afgebakken puntjes en als beleg onder andere zeer vage sterf-op straat-worst, wel wat kaas en watermeloen, melk en sap maar zoals bij navraag is gebleken definitief géén thee (waar moet het heen met de wereld) ging het nieuwe openingspaar Alex en Michael naar de wickets om op hun dooie gemak het totaal binnen te tikken en dat deden ze dan ook.
Als umpire sta je altijd eerste rang en ik vond dat zij heel verstandig batten en ook (o, wonder) naarmate zij langer in stonden steeds preciezere en hardere schoten speelden. Nadat Michael (22) op zijn op 1 na favoriete plek gevangen werd in de covers werd het duidelijk dat Alex weer zijn mojo te pakken heeft door bij voorbeeld iets te korte ballen met een samoerai zwaai naar mid wicket voor vier te slaan en als de bal te lang is, nou kijk dan maar uit, dan gaat ie voor 6.
EP als nummer 3 hoefde hem natuurlijk alleen maar te steunen en hij deed dat nog laconieker dan we van hem gewend zijn. Alex mocht de winnende klap uitdelen en blijft met 51 ongeslagen. Jan Balk was meteen zo attent hem op de foto te zetten zodat Alex prestatie als ‘foto van de dag’ al snel de wereld rond ging en wie weet ook elders in het heelal is opgemerkt. Volgende week meteen de return in Capelle aan den IJssel. Tijdens het biertje na de wedstrijd kreeg ik zo een gevoel dat het wel eens een hele andere wedstrijd kan gaan worden.
We zullen zien. In ieder geval kunnen we het nog. Niet alles. En ook niet zo goed. Maar goed genoeg...
Rest mij nog Geert te bedanken voor het scoren en natuurlijk Chris beterschap te wensen namens alle veteranen.