[door Ernst-Pieter Knüpfer] Michael van Os was uiterst sociaal en aimabel, een goed luisteraar, scherpzinnig, het tegendeel van een opschepper, juist eerder te bescheiden, maar anderszins iemand met hoge morele maatstaven en al helemaal niet iemand die zich makkelijk omver liet kletsen. En, hij was geestig.
In zijn jeugd was Michael lid van HBS. Hij kwam in 1972 naar ACC en was dus bijna vijftig jaar lid. Michael was, met alle respect, geen grootse cricketer, maar wel een liefhebber pur sang, met gerede kennis van het spel. Hij volgde ook nauwlettend het internationale cricket.
Bij ACC heeft hij in alle seniorenteams gespeeld. Hij was bekend om zijn ‘slow legbreaks’ (‘olifantjes’) en was een nuttige fielder (Michael was in zijn jeugd voetbalkeeper). Op 36-jarige leeftijd maakte hij nog zijn debuut in het eerste elftal. Hij kwam 17x uit voor ACC 1 met als hoogtepunt een ‘winning spell’ (4 voor 25) tegen Excelsior’20 in 1982.
Naast het actieve cricket was Michael, met zijn journalistieke achtergrond, gedurende vele jaren actief betrokken bij de website van ACC. Als trouw bezoeker van de wedstrijden van ACC 1 deed hij veelvuldig verslag, hield trouw via Twitter de standen bij, nam diverse interviews af van onze buitenlandse coaches en verfraaide de website met foto’s. Hij was heel precies in typografisch en redactioneel werk, uiteraard stammend uit zijn beroepsmatige achtergrond.
Michael was, wat zijn maatschappelijke loopbaan betreft, een journalist in hart en nieren. Na als freelancer voor verschillende media te hebben gewerkt, verdiende hij vooral zijn sporen als specialist in media, reclame en marketing. Hij werkte bijna 19 jaar voor Adformatie (een Nederlands vakblad en website over reclame, marketing en communicatie), waarvan de laatste 11 jaar als hoofdredacteur. Hij ging op 61-jarige leeftijd vervroegd met pensioen. Na zijn prepensioen begon hij Reclamewereld.blog.nl, een invloedrijke bron voor de reclamewereld alsook een breder publiek, wat hij nog tien jaar zou voortzetten. Hij bleef onder meer actief als freelance communicatieadviseur en als correspondent voor het Britse vakblad Media & Marketing Europe. Minder formeel gezegd, was Michael een ware ‘nieuwsjunk’.
Michael van Os was ook actief betrokken bij de moedervereniging AFC, waar hij jarenlang de interviews verzorgde in het programmaboekje ‘AFC Thuis’. Hij belde mij geregeld op kantoor en vertelde dan welke speler hij zou gaan interviewen en vroeg of ik nog een onderwerp wist voor z’n vragen. Hij had er plezier in en deed het graag. Michael was een trouw bezoeker van het Eerste en was ook bij de uitwedstrijden aanwezig en altijd zeer geïnteresseerd.
Tijdens de laatste ALV van ACC op 18 februari jl. (via Zoom) heb ik Michael van Os, met brok in de keel, toegesproken. Ik wist uit onze geregelde telefoongesprekken dat hij ongeneeslijk ziek was. Ik meldde toen dat “Michael een moeilijke tijd doormaakt en zelfs mogelijk niet lang meer onder ons zal zijn. Wij willen Michael echter in levenden lijve eren voor zijn grote inzet en verdiensten voor ACC en het is mij een genoegen om namens het bestuur de Ledenvergadering voor te stellen om Michael van Os als Lid van Verdienste te benoemen.” Na de ALV stuurde hij mij een appje ”ik ben heel diep geroerd, héél blij ook, thanks EP. En mooi en gevoelig geformuleerd over mijn beperkte toekomst ook, super gedaan!”
Sinds eind vorig jaar was Michael, als één van de initiatiefnemers, samen met Arthur van Leeuwen, Ronald Anderson en Ricky Thorburn, nauw betrokken bij het tot stand brengen van het ACC ‘Centenary’ jubileumboek. Het doet pijn dat Michael de uitreiking hiervan niet meer kan meemaken.
Michael was zeer loyaal en royaal, en altijd bezorgd hoe het nu verder moest met zijn ‘cluppies’ ACC en AFC en tegelijk ook super trots als er goede resultaten werden geboekt. Michael was bestuurslid van ACC’s Club van 100 en zelf jarenlang gulle schenker van ‘De Actie Bal’ en het ‘Aponso-potje’ van Max de Bruin Sr. Hij had onlangs nog kenbaar gemaakt voor EUR 1’000 in te zullen tekenen voor het jubileumboek, uit liefde voor zijn ACC en de kosten voor de club te willen beperken.
Tot op het laatst hield hij contact met zijn makkers Ricky Thorburn, Ronald Anderson en Arthur van Leeuwen. Vorige week donderdag belde hij Arthur van Leeuwen om te zeggen dat het zo slecht ging dat hij helaas zijn verhalen en interviews voor het ACC-jubileumboek niet meer kon afronden, en of Arthur daarvoor misschien zelf zou willen zorgen. Het tekent de gentleman in Michael dat hij daarvoor - in zijn conditie nota bene - uitgebreid zijn excuses aanbood.
We zullen Michael enorm gaan missen en wensen zijn vrouw Jantien Anderiesen en drie zonen alle sterkte.
Ernst-Pieter Knüpfer