[Door Maarten Slagter] Het ploeterende veteranen elftal heeft dan, 2 weken voor het einde van het seizoen, haar eerste overwinning geboekt en het mag gezegd dat die werd behaald met af en toe goed cricket. Hoofdrolspelers waren voor mij Nagesh Danturi (4-37 in 9) en Alex Swaneveld die, naar eigen zeggen, zijn bat voor het eerst door de innings heen droeg en met 79 not out bleef.
Terwijl op de televisie in de 4e Test Pakistan Engeland aan het oprollen was en iedere commentator het betreurde dat geen vijfde, beslissende test kon worden gespeeld, maar straks wel weer gewoon in de commentator box gaat zitten om de 5 ODI’s te becommentariëren die in plaats van de 5e test zijn geprogrammeerd, besloot Wim om na gewonnen toss te gaan fielden en al gauw bleek dat een goede keuze. Nagesh en Daniel begonnen direct probing lines te bowlen en geholpen door het traag lopende veld kwamen de batsmen van Hercules maar langzaam op gang. Nagesh nam de wickets van het openingspaar en Daniel bowlde eerst twee maidens maar begon toen geheel anders dan wat wij van hem gewend zijn, veel wides te bowlen en moest worden afgezet.
Wim (1 voor 35 in 9) nam het over en hield ook de score in bedwang. Nagesh bowlde 6 overs achter elkaar en bij de drinks break hadden we al 5 wickets tegen maar 64 runs. Michael (0 voor 23 in 6) lost Nagesh af en lokt met zijn beguiling flight de batsmen uit de crease, jammer dat de 2 stumping kansen niet werden verzilverd. Ondertussen was de Zuidafrikaner Dawson aan een geduldige recovery begonnen en het begon er naar uit te zien dat hij wel een poosje zou blijven batten, ook al omdat hij kort na zijn start gedropt werd op fine leg. De andere Herculianen steunden hem heel behoorlijk maar af en toe viel er wel een wicket en was de stand zo rond de 28e over 96 voor 7. Daniel (3 voor 35 in 9) maakte een sterke comeback. Het was jammer dat sommigen onder ons dan vinden dat een team bij 7 wickets down snel all out moet gaan en ongeduldig gedrag vertonen als een tegenstander zo maar weigert de staart te laten oprollen. Ook die laatste wickets moeten gewoon verdiend worden, die komen niet vanzelf. Dawson (53*) geassisteerd door R Buyze batten de innings uit en zo komt Hercules tot 138 voor 8 na 35 overs en wij hebben 31 wides gebowled, dus eigenlijk hebben we 40 overs gebowled.
Thee tussen de innings en wat mij de laatste paar wedstrijden is opgevallen (attentie Ben Markm), het is niet zo maar meer vanzelfsprekend dat thee wordt geserveerd bij de overigens prima broodjes en cake. Ik wil maar zeggen; thee hoort bij cricket als ying bij yang, zon bij maan, GB bij EU. Uiteraard heb ik de jongelui van de bediening twee potjes laten neerzetten, maar het zou fijn als die potjes er gewoon al staan als we van het veld af komen. Ik bedoel, als thee verdwijnt tijdens cricket, in welk een wereld zijn we dan terecht gekomen ? Een wereld van chaos en bandeloosheid, zou mijn antwoord op deze vraag zijn.
Alex en Maarten gaan openen en uiteraard worden ook zij gehinderd door het traag lopende veld (de vele regen zei EP), het is prettig dat Alex de bal een net harde genoeg klap geeft om voor 4 te gaan en ervan houdt square van de wicket te slaan. Maarten (11) zwoegt ondertussen moeizaam voort en gaat op 57 na ongeveer 12 overs uit. Wim had de opdracht gegeven om meteen op het gevraagde gemiddelde van 4 per over te komen en die missie was alvast gelukt. Maarten nam plaats op de supporters bank die in zijn eentje qua volume geheel gevuld werd door Jan Balk. Het was ook leuk om de geblesseerde Von Schmidt achter de scoringstafel te zien.
EP en Alex bleven in het zelfde tempo door batten richting de 139. Jammer dat EP geen maximaal rendement kon halen uit zijn favoriete schot, de drive. Daarvoor is het veld nou juist weer te lang. EP houdt het geduld en pakt gewoon de eentjes en tweetjes en aan de kant krijgen we het gevoel ‘dat het wel goed zit’ en komen de verhalen los onder andere over de vakantie van Michael in Frankrijk die daar nou juist weer door Engelsen werd belaagd tijdens een onschuldig boottochtje. EP (33) gaat op 122 uit en we moeten nog maar 17 runs in 5 overs. Nog nie gedaan zouden de Belgen zeggen maar daar is Geert, de rust zelve, die de inmiddels moegestreden Alex naar de veilige haven loodst met een paar uitgekiende singles. Het is niet meer dan passend dat Alex de winning hit sloeg met een 4 over square leg en zijn 79 not out zijn van onschatbare waarde geweest voor het behalen van de eerste overwinning. Dat wilden we ook en tezamen met enkele Herculianen hebben we tot sluitingstijd (gelukkig was dat al om half tien) gezellig zitten bieren en grappen. Zaterdag de 20e tegen Sparta thuis met de gebroeders Balk in de opstelling. Gaan we weer goed spelen? Zou zo maar kunnen. Komt dat zien.
Thee tussen de innings en wat mij de laatste paar wedstrijden is opgevallen (attentie Ben Markm), het is niet zo maar meer vanzelfsprekend dat thee wordt geserveerd bij de overigens prima broodjes en cake. Ik wil maar zeggen; thee hoort bij cricket als ying bij yang, zon bij maan, GB bij EU. Uiteraard heb ik de jongelui van de bediening twee potjes laten neerzetten, maar het zou fijn als die potjes er gewoon al staan als we van het veld af komen. Ik bedoel, als thee verdwijnt tijdens cricket, in welk een wereld zijn we dan terecht gekomen ? Een wereld van chaos en bandeloosheid, zou mijn antwoord op deze vraag zijn.
Alex en Maarten gaan openen en uiteraard worden ook zij gehinderd door het traag lopende veld (de vele regen zei EP), het is prettig dat Alex de bal een net harde genoeg klap geeft om voor 4 te gaan en ervan houdt square van de wicket te slaan. Maarten (11) zwoegt ondertussen moeizaam voort en gaat op 57 na ongeveer 12 overs uit. Wim had de opdracht gegeven om meteen op het gevraagde gemiddelde van 4 per over te komen en die missie was alvast gelukt. Maarten nam plaats op de supporters bank die in zijn eentje qua volume geheel gevuld werd door Jan Balk. Het was ook leuk om de geblesseerde Von Schmidt achter de scoringstafel te zien. EP en Alex bleven in het zelfde tempo door batten richting de 139. Jammer dat EP geen maximaal rendement kon halen uit zijn favoriete schot, de drive. Daarvoor is het veld nou juist weer te lang. EP houdt het geduld en pakt gewoon de eentjes en tweetjes en aan de kant krijgen we het gevoel ‘dat het wel goed zit’ en komen de verhalen los onder andere over de vakantie van Michael in Frankrijk die daar nou juist weer door Engelsen werd belaagd tijdens een onschuldig boottochtje. EP (33) gaat op 122 uit en we moeten nog maar 17 runs in 5 overs.
Nog nie gedaan zouden de Belgen zeggen maar daar is Geert, de rust zelve, die de inmiddels moegestreden Alex naar de veilige haven loodst met een paar uitgekiende singles. Het is niet meer dan passend dat Alex de winning hit sloeg met een 4 over square leg en zijn 79 not out zijn van onschatbare waarde geweest voor het behalen van de eerste overwinning. Dat wilden we ook en tezamen met enkele Herculianen hebben we tot sluitingstijd (gelukkig was dat al om half tien) gezellig zitten bieren en grappen. Zaterdag de 20e tegen Sparta thuis met de gebroeders Balk in de opstelling. Gaan we weer goed spelen? Zou zo maar kunnen. Komt dat zien.
