[door Observer] Na de verloren halve finale in het T20-eindtoernooi moest ACC1 zich weer oprichten tegen het bezoekende Dosti. ACC mocht eerst batten en dat ging niet onaardig in die zin dat wij na 30 overs slechts 2 wickets kwijt waren, maar ook “pas” 115 runs op het bord hadden staan. Rehmet (18) en Jamie (13) hadden hun best gedaan en hun opvolgers Rasool (keurige 36) en Saqib (dragende 67) waren heel goed bezig.
Het was bloedheet en het veld was stroef en traag. Wilden wij in de orde van 250 runs terecht komen, dan moest er toch wel sneller gescored gaan worden, maar dat gebeurde niet. Van 118/2/32 werd het vervolgens 170/6/43 en daarna 188/8/48. Relatieve stilstand in de runs en falling wickets all around. Sikander (31) hield stand en deed tot in de laatste over van zich spreken. ACC 196 all out. We houden het er op dat het wicket niet makkelijk was in de brandende zon.
Na een lange lunch, die het publiek deed vluchten naar het 2e veld waar het in de spaarzame schaduw van het clubhuis nog uit te houden was. Ook langs het struikgewas van de toekomstige golf putting green zag het bijna zwart van de mensen die genoten van het toren hoge totaal dat ACC2 er neer zette (235 in 40) tegen VOC2. Jammer dat wij van het 2e nooit iets lezen op de ACC site; er gebeurt toch wel iets in de Overgangsklasse A ???
Terug naar ACC1 dat vandaag aantrad zonder Raza en Bas die vervangen werden door Mees van Vliet en Beau te Boekhorst.
Dosti ging voortvarend van start met Ahmed en Vino Tewarie. Het ene 10-tal na het andere verscheen op het bord. Brady en Kumar konden geen potten breken en vooral het vak met wides liep vol (19 in totaal).
Eerlijk gezegd bij 87/0 in 16 overs en eerste drink pauze zag ik geen aanknopingspunten die naar winst zouden kunnen leiden. Maar dat dachten de Engelsen ook toen zij in de 4e innings van de 3e Test voor de opgave stonden om 360 runs voor de winst te moeten maken, na in de eerste innings voor 68 te zijn uitgegooid!
Echter, “never say die,” want bij cricket is het altijd anders en nooit voorspelbaar en geduld is de bepalende factor Nr. 1.
Na de drinkpauze zette captain Saqib zich zelf aan, met onmiddellijk succes: Tewari (28) LBW en 2 overs later opnieuw succes met een vang van Mees in het verre veld. En toen ging op eens Brady Barends los met 4 wickets in 3 overs waaronder Ahmed (59) gevangen op een “poep” bal. En ook Nelson sloeg toe in de 23e over: 111/7 door een schitterende duikvang van Rehmet. De weerstand was gebroken en Dosti zat voor 161 aan de kant na 39 overs.
Brady eindigde in zijn laatste wedstrijd met de fraaie cijfers 4/34/10. In totaal nam hij dit seizoen 33 wickets tegen een gemiddelde van 13,58 per stuk met een economy rate van 3,16 per over. Aan bat scoorde hij 336 runs met een gemiddelde van 33,60 (mede dankzij 6x not out). Een zeer waardevolle bijdrage van deze sympathieke coach die wat mij betreft best mag terugkomen. Voor de overige bowling cijfers zie de scoring sheet beneden.
Inmiddels was de ultieme strijd in de Test op Headingley in Leeds losgebrand onder toejuichingen van een uitzinnig publiek. Behalve Stokes was iedereen van het toneel verdwenen en moest Engeland nog 73 runs maken om te winnen met als laatste partner voor Stokes de gebrilde spinbowler Jack Leach op de mat. Je wilde niet geloven dat dat ooit zou kunnen lukken, maar signalen uit ACC's clubhuis wezen steeds meer op een nakende sensatie. De tent zal vol met mannen met bezwete koppen, een pot bier voor zich en tientallen rond zwermende wespen. Stokes timmerde zessen aan de lopende band uit al mogelijke en onmogelijke posities. Bijna ontploffende spanning toen Ben en Jack nog 8 runs voor de winst nodig hadden. Jack moest regelmatig zijn bril van onder zijn helm poetsen.
Ben wordt van een moeilijke kans op fine leg gedropped, maar de bal was even in de handen, doch sprong er ook weer uit. Een 6 van Stokes brengt het verschil naar 2 runs en de Engelsen lijken gek te worden, maar het ergste moet nog komen voor de Aussies: Leach had run out moeten zijn, maar de geroutineerde bowler Lyon verspeelde in zijn zenuwen de bal en verprutste deze geheide run out kans.
Nog 2 runs nodig voor de winst. Maar nu had Ben Stokes - de geweldenaar - absoluut LBW moeten zijn. Not out zei de umpire en bowler Lyon maakte een koprol van verbazing. Helaas, helaas, voor Australië had men zijn laatste review kort hier voor verspeeld. In de herhaling was het plum LBW en zou een review zijn toegewezen en zou Australië deze Test gewonnen hebben en de Ashes behouden hebben.
Die laatste 2 runs kwamen er want Stokes perste er nog een 4 uit en bleef met een machtige 135 not out (van 219 ballen) en hij zal voor eeuwig als held worden vereerd in de Engelse cricket historie.
Van de benodigde 73 runs scoorde de andere held - Jack Leach - precies 1 run in 17 ballen.
Tot in lengte van jaren zal over deze helden act in de cricket wereld gesproken blijven worden.
Advies: koop een Engelse krant, of wacht tot Patrick van IJzendoorn in de Volkskrant met zijn verhaal over de 3e Test komt. Stand 1 - 1 met de 4e Test beginnend op 4 september op Old Trafford. De Aussies hebben dan vermoedelijk topscorer Steve Smith weer in hun midden, genezen van de eerder opgelopen hersenschudding na een snoeiharde bal (92.4 mph) van Engeland's Jofra Archer.
