[door OBSERVER] Na de 3 eendaagse tegen West Indië stond nu een reeks van 3 ODI’s tegen Engeland op het programma en wel op het schitterend “aangeklede” veld van VRA.
De gasten, tevens uitvinders van de King of Sports” waren de afgelopen jaren nog al zwalkend bezig geweest om de “reset” tussen whiteball cricket en redball cricket in balans te brengen.
Er werd veel verloren, ondanks het feit dat in de selectie poule van ca. 30 spelers vele wereld toppers aanwezig waren. Jo Root, Ben Stokes, Jonny Bairstow, Jason Roy, Jos Butler om bij een paar wereld batters te beginnen. Top bowlers eveneens in overvloed , echter de helft niet inzetbaar vanwege blessures. Overbelasting van de nimmer eindigende carrousel wedstrijden in alle werelddelen ?
Na veel ellendig verlies en gedoe werd dit voorjaar de bezem door alle geledingen van het Engelse management gehaald. Nieuwe directeur, nieuwe Keuze Commissie, nieuwe aanvoerder en nieuwe coach Brendon McCullum (1981). Deze icoon van Nieuw Zeeland met powerplay als handelsmerk nam in 2016 afscheid als internationale speler. Met AB.de Villiers (Z.Afrika) was hij een van de allergrootste hitters van het hedendaagse cricket.
En zie zijn benoeming resulteerde nog geen week geleden in een nog nooit vertoonde demonstratie
power hitting op de laatste dag van de 2e testmatch Engeland – N.Zeeland in Nottingham, waar Jonny Bairstow in de middag sessie met 136 runs de overwinning volgens 20/20 modus binnensloeg. Het volk gilde van plezier en betaalde grif 7 pond voor een pint bier, waarvan 6 stuks in een draagbaar kartonnetje. Kassa.!
Niet veel minder gebeurde op jl. vrijdag 17 juni op VRA toen Jos Butler diverse internationale records brak, en voor Engeland met 167 runs (in 70 ballen) op een haar na de 500 runs op het bord wist te brengen.! McCullum strategie in optima forma.
De verst waarneembare 6 ging over het dak van het VRA clubhuis.! Rond het veld stonden diverse ploegen vrijwilligers gereed om de 26 x 6 projectielen uit sloten en bosschages terug te halen. Tien ballen kwamen nooit meer terug en gaven de 3e umpire met de ballen koffer over-werk!
Naast Butler waren er ook nog centuries te noteren van Dawan en Salt, hetgeen op zich ook een record opleverde want nog nooit in international cricket wisten 3 spelers in een 50 over wedstrijd de century mijlpaal te overschrijden. 498/4! Runs galore…..arme bowlers.
Buiten was het 28 graden onder een genadeloze zon die de gemoederen, met onmerkbare ondersteuning van de nodige alcoholische versnaperingen, tot grote euforie deed oplopen.
Inmiddels was ik, door tussenkomst van relaties, terecht gekomen op het VIP deck van de met ca. 5000 toeschouwers gevulde arena. De Barmy Army had de dag van haar leven.
Op het terras ontmoette ik talloze oud cricketers met wie het heerlijk was herinneringen te delen van 40 jaar of meer cricket plezier en vriendschap.
“In mijn jonge jaren, sprak een aankomende 80-er met een internationaal verleden in meerdere sporten, “kon je van hier uit Schiphol zien, en nu kan je het alleen maar horen en ruiken” terwijl de piloot van een laag overkomende Boeing de verste 6 van Butler op het VRA dak kon zien landen.
De dag na dit heerlijke cricket festijn las ik het verslag van Jan Balk met alle superlatieven over de ACC U-15 tegen VCC 2. Jan relativeerde zoals gebruikelijk alles en bracht de in de Engelse pers bejubelde prestaties simpel terug tot een wereld-recordJE, vergeleken bij wat zijn mannen allemaal niet hadden gepresteerd tegen VCC 2. Je moet alles maar van de positieve kant bezien.
Zoals bijna bij een ieder gaat ook mijn sympathie uit naar de jeugd en bijgaand kan Jan vaststellen dat daar in onze gelederen aan gewerkt wordt, want waarnemers in Amstelveen zagen daar hoe 4 generaties uit een wicketkeepers stam nog steeds plezier beleven aan de glorious game of cricket, de King of Sports.
Jan, reken maar op aanwas van jeugd, Nate Roux is zojuist opgenomen in de voorselectie van de U-2.
Max Sr. – Max Jr. met kleinzoon Nate – Steven en Willemijn