'Wereldtitel cricket na 44 jaar naar Engeland, maar vra...

Return to site

'Wereldtitel cricket na 44 jaar naar Engeland, maar vraag niet hoe'

[door Partrick van IJzendoorn, de Volkskrant] In de spannendste wedstrijd ooit is Engeland zondagavond voor het eerst wereldkampioen cricket geworden (beeld-highlights, incl. super over, hier). Het versloeg Nieuw-Zeeland in een ware thrillerZowel Engeland als Nieuw-Zeeland kwam uit op 241 runs in het fameuze Lord's stadion in Noordwest-Londen. Daardoor was er een extra 'over' noodzakelijk. Wie de meeste runs maakte op zes geworpen ballen zou winnen. Bij de allerlaatste bal hadden de Nieuwzeelanders twee runs nodig. Ze kwamen niet verder dan één. Man van de Wedstrijd was Engelsman Ben Stokes, nota bene geboren in het Nieuw-Zeelandse Christchurch.

Alles in The Home of Cricket was ingericht voor een feestelijke thuiskomst van het Engelse cricket, tot en met het cricketmuseum waar Thomas Hope of Amsterdam Playing Cricket With His Friends te zien is. Het schilderij van Jean-François Sablet toont de Engels-Hollandse bankier en VOC-bestuurder die cricket speelt met de Vesuvius op de achtergrond.

Nu was het tijd voor de Engelse vriendenploeg − onder leiding van de Ierse immigrant Eoin Morgan − om decennia durende hoop, wanhoop bijna, om te zetten in goud. Niet alleen de 29 duizend toeschouwers op Lord's verheugden zich, maar ook duizenden cricketliefhebbers in de fanzone op Trafalgar Square, waar de vijvers klaarlagen om in te springen.

Wat kon er misgaan tegen Nieuw-Zeeland, dat in de groepsfase van Engeland, Pakistan en Australië had verloren? De Black Cats liepen verrassend makkelijk uit naar 101 runs met het verlies van slechts één batsman. Toen echter talisman Kane Williamson viel, kantelde de wedstrijd.

Uiteindelijk eindigde Nieuw-Zeeland op 241 runs. Een goede score of niet, vroegen commentatoren zich af. Vijftig jaar geleden hadden The Beatles om de hoek, in de Abbey Road Studio's, Here Comes the Sun gezongen. Op de finaledag was het tot in de vooravond vochtig en bewolkt, wat meestal als een voordeel voor de de werpers geldt. De Engelse slagmensen kregen het moeilijk tegen de bowlers uit het land van honing en hobbits. Toppers als Jason Roy en Joe Root gingen goedkoop uit. Alle druk kwam te liggen op de getatoeëerde schouders van Stokes.

Deze allrounder deed wat er van hem werd verlangd, maar andere spelers gingen een voor een uit en de runs verschenen veel te traag op het scorebord. Met nog twaalf worpen te gaan had Engeland 24 runs nodig. Stokes ging los, hij sloeg enkele ballen de tribunes op, elk goed voor zes runs. Voor het eerst in de 44-jarige geschiedenis van het wereldkampioenschap eindigden de teams gelijk. Hierdoor was er een 'super over' nodig, een tiebreak die in 2008 was ingevoerd door de schatrijke Texaan Alan Stanford voor een door hem georganiseerd crickettoernooi.

Engeland mocht eerst en maakte vijftien runs. Vervolgens gooide het Jofra Archer voor de leeuwen. Deze 24-jarige werper leerde ooit cricket spelen met een in tape gewikkelde tennisbal, in de ruige straten van Bridgetown, Barbados. Binnen twee ballen stonden er negen runs op het scoreboard. Daarna herpakte de jonge werper zich.

Het WK voetbal won Engeland in 1966 na een verlenging. In 2003 was een verlenging nodig voor de wereldtitel rugby. Nu lukte het de Engelse cricketers langs die weg. Cricket is thuisgekomen, maar vraag niet hoe.