[door Roelof Balk] ACC2 moest na een aantal nederlagen toch echt weer eens winnen, en daarom koos Skipper Stephan Hannema voor Ervaring in zijn Team. Met Rob van Boeschoten (60 jr), Jan Balk (51) en Arsalam Alim (40+) zit er standaard al best wat seniority in ACC2, maar vandaag werden daar Mr President Wim Pielage (55) en Come Back Brother Roelof (56) aan toegevoegd. Voorts werd Mongoose Marvin Watts (43) uit het vierde geronseld, zodat het aantal voormalig captains en voorgangers van Stephan in dit team nog eens werd verdubbeld. Oudere zus Marleen (leeftijd onbekend) werd gerekruteerd om de score bij te houden, wat zij ingaande 2017 reeds 50 jaar achtereen doet, dus ook op dat punt was Ervaring het sleutelwoord. Met zoveel Amsterdamse cricketintelligentie bij elkaar en Ton Balk (90) aan de kant kon het toch nauwelijks misgaan, zou je zeggen.
De positieve verwachtingen werden nog eens extra gesterkt door een vloeiende warming up (en het was al vrij warm die dag) onder leiding van coach Taku. Allerhande spelletjes waar ik zelf nooit was opgekomen, passeerden de revue: ingewikkelde een-tweetjes, stand in de wand en overgooien maar. Het scherpte het brein en de teamgeest, en we verschenen ongekend fit aan de start. Ik was blij dat ik wat extra shirtjes had meegenomen om de natte nog voor de wedstrijd te kunnen vervangen door droge. Het was bijna jammer dat we eerst moesten batten, zo scherp als we waren, hoewel ik daar de laatste tijd, nu de jaren gaan tellen, steeds betere ervaringen mee heb: met eerst batten dus. De oerwaarden van Kees Mulder uit de jaren 80 (“altijd eerst fielden, dan heb je het zelf in de hand”) verdwijnen steeds meer naar de achtergrond. Het is modern cricket in modern times! Bijna niemand speelt bijvoorbeeld nog op witte schoenen, ik ook niet, en alleen bij SGS worden daar nog opmerkingen over gemaakt. Maar ik dwaal af in nostalgie en verwondering, excuus.
Eerst batten dus, en na één bal was het al meteen een pandemonium: een overdonderend appeal voor caught behind, met elkaar juichend in de armen vallende fielders alsof eindelijk na verlenging en twee strafschoppenseries de beslissing was gevallen in een WK-finale in een ver land. “Not out” oordeelde umpire Mongoose Marvin stoïcijns (bondsumpires ontbraken vandaag). En hij had helemaal gelijk, kon ik vanaf het dooie wicket constateren. Vervolgens lag het spel zeker 15 minuten stil. Nou ja, stil was het niet bepaald: er werd geroepen en geschreeuwd, gescholden en bijna gevochten. Ik realiseerde me dat het een hele lange dag kon worden.
Vervolgens verliep onze innings gestaag en opmerkelijk gedisciplineerd, maar zeker niet spectaculair. Een beetje ouderwets zou ik bijna zeggen. De eerste boundary werd pas ergens diep in de tweede helft gescoord. Anchorman Ajit Kamboy hield de boel met 61 geconcentreerde runs bij elkaar en er waren nuttige bijdragen van velen, doch ook weer niet van iedereen. Met name de jongeren kwamen wat moeilijk tot scoren.
Mooi moment evenwel was de binnenkomst van Mongoose Marvin met zijn knotsachtige cricketbat, wat onmiddellijk voor opwinding zorgde en protesten van de zijde van Olympia. Met gespeelde senioriteit en zeer beslist kon ik als umpire (bondsumpires ontbraken nog steeds) beweren dat er wél maximum maten gesteld zijn aan een cricketbat, maar geen minimum maten, en dat je als batsman zelfs zonder bat het veld in mag komen, als je dat zou willen. Geen idee eigenlijk of dat waar is, moet ik toch eens aan Duco vragen. Maar de lezing werd geaccepteerd door de tegenstander, en nog voor Marvin een bal had ontvangen werd het complete maximum aantal toegestane fielders op de boundary gezet. Marvin vertelde al eens dat dat eigenlijk altijd zo gaat. Ben benieuwd wat ze doen als hij echt met een houten reuzenhamer het veld komt binnenwandelen, waarschijnlijk durft dan überhaupt niemand meer te bowlen. Vervolgens mis-timede Mongoose Marvin een skyer die ook door de fielder werd gemist, raakte hij een bal half die toch stevig in slog corner voor vier zeilde, en kreeg hij er eentje vol op de sweetspot, die dan ook spectaculair de kwaliteit van de dakpannen op ons fraaie clubhuis testte. Ze overleefden de inslag glansrijk. Toen was zijn nuttige innings ook voorbij. Wij kwamen tot 153 ervaren runs all out, nadat wij geroutineerd de laatste over bereikt hadden – nog zo’n cricketwijsheid van vroeger: gebruik altijd alle overs die je hebt (ook omdat anders de thee nog niet klaar is).
En toen beleefden we na terugkeer in het veld 26 heerlijke overtjes fielden onder de bezielende leiding van skipper Stephan, met de matchball aangeboden door erevoorzitter Max, die haarfijn aanvoelde dat wij dat nodig hadden. We pakten de ene vang na de andere, er was palengerinkel op het moment dat het nodig was, we zagen grondfielden van niveau (Jan Balk!), en striemende ingooien van Hamdan Kahn. Er stonden ondertussen toch ook een paar hardslaande batsmen in het midden die het nog behoorlijk spannend wisten te maken, want 153 runs is ook weer niet zo veel. Maar Mr President bowlde een bekeken balletje, net als Jan natuurlijk, Robbie de Runner pakte ook zijn wicketjes, en Umer wist de gemoederen te bedaren toen dat het hardste nodig was. Beau te Boekhorst, deze keer niet naar Paaspop, Pinkpop, Paspop of Opblaaspop, toonde zich wel zeer kopsterk. Tot tenslotte Mongoose Marvin, die ouderwets smeet met zijn krachten, het uiteindelijk uitmaakte met een explosieve clean bowled. Geen twijfel over mogelijk: Olympia all out voor 118 runs, twee punten in de tas. Jongens wat een feest, en never change a winning team!
ACC2 153 all out (Ajit Kamboy 61), Olympia 1 118 all out (Mr President 3/25/6, Robbie de Runner 2/25/4, Jan Balk 2/22/8, Beau te Boekhorst 2/24/3, Mongoose Watts 1/20/6)
Foto: Weergaloze gully-catch van routinier Balk (56) op bowlen van Balk (51) brengt Olympia al vroeg in problemen.